เหง้า - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน -

เหง้า - พจนานุกรมแปล ไทย-ไทย ราชบัณฑิตยสถาน - เหง้า ในพฤกษศาสตร์ เหง้า เป็นพืชจำพวกที่ลงหัว หรือ มีลำต้นใต้ดิน เหง้า ลักษณะทางพฤกษศาสตร์, ไม้ล้มลุก อายุหลายปี สูงประมาณ – 2 เมตร มีลำต้นใต้ดินเรียกว่าเหง้า มีข้อและปล้องชัดเจน เลื้อยขนานพื้นดินและแตกแขนงเป็นแง่ง เหง้าหัวมีขนาดใหญ่ด้วนสีขาว

เหง้า คณะกรรมการวิชาการพิจารณามาตรฐานสินค้าเกษตร เรื่อง วัตถุดิบพืชสมุนไพร ประเภทหัว เหง้า ราก 1 อธิบดีกรมวิชาการเกษตร หรือผู้ที่อธิบดีมอบหมาย

เหง้า ลักษณะทางพฤกษศาสตร์, ไม้ล้มลุก อายุหลายปี สูงประมาณ – 2 เมตร มีลำต้นใต้ดินเรียกว่าเหง้า มีข้อและปล้องชัดเจน เลื้อยขนานพื้นดินและแตกแขนงเป็นแง่ง เหง้าหัวมีขนาดใหญ่ด้วนสีขาว เหง้า หรือ แง่ง เป็นลำต้นใต้ดินที่มักเจริญในแนวขนานกับผิวดิน อาจมีลักษณะกลมแตกติดต่อกันหรือกลมยาว มีข้อและปล้องสั้นๆ มีใบเกล็ด หุ้มตาไว้ ตาอาจแตกแขนงเป็นลำต้นใต้ดิน หรือลำต้นและใบแทงขึ้น